Ik ben Tine, ik ben twintig jaar oud en verhuisde enkele maanden geleden naar een studentenkot. Andere studenten gaan in het weekend naar huis, maar ik kan niet anders dan permanent in mijn kot te blijven. Thuis waren er namelijk altijd ruzies en discussies, en die escaleerden in grote conflicten. Voor ik dat kot had verbleef ik vaak bij vrienden om deze situatie te ontlopen. 

 

Het was niet evident om een kotbaas te overtuigen om een kamer te huren, omdat ik een kot zocht waar ik ook mijn domicilie kon plaatsen, en ik moest natuurlijk ook mijn ouders niet vragen om financieel borg te staan … Met een leefloon van 1138 € per maand kost die studentenkamer mij 450 € per maand, en dat is een grote hap uit mijn budget als je bedenkt dat ik ook de kosten voor mijn studies daarmee moet betalen. Een hulpverlener hielp mij gelukkig om aan de kotbaas uit te leggen waarom een domicilie voor mij zo belangrijk was. 

 

Ik ben wel blij dat ik momenteel een vast stekje heb gevonden, maar toch is dit geen ideale situatie, want omdat ik op een studentenkot verblijf kan ik geen sociaal tarief aanvragen: er is namelijk een gemeenschappelijke teller in het kotgebouw. Wifi is er wel, maar mijn kot is maar 16 m² groot; keuken en sanitair moet ik delen met de andere studenten en er is geen gemeenschappelijke living. Zoals elke student kreeg ik ook een jaarcontract, het is dus niet zeker of ik hier ook langer zal kunnen blijven.

 

In de vakanties voel ik me dikwijls eenzaam, alle andere studenten gaan naar huis, maar ik blijf achter in een leeg gebouw …